My Baby and I

Blog นี้ ยาวเหยียดนะคะ ทนอ่านหน่อย... บ้านไหนเจอปัญหานี้บ้างคะ.... ลูกกรี๊ด เวลาไม่ได้ดั่งใจ ร้องไห้ลั่นบ้าน ลูกก้าวร้าว ตีคนอื่น ลูกดื้อ งอแง หงุดหงิดเหลือเกิน มันคืออาการที่หลายๆคนเรียกว่า Terrible Twos ที่นิหน่าเคยพูดถึง นิหน่านึกว่ามันจะมีแค่ที่เคยเจอ แต่ปรากฏ มันหนักขึ้นค่ะ จากแรกๆที่คิดว่าจะรับมือได้ หลังๆเริ่มไม่แน่ใจ เพราะพอมันหนักขึ้น คุณพ่อจึงแก้ปัญหาด้วยการตี... โดยนิหน่าพยายามแย้งเต็มที่ว่าจะไม่ได้ผล แต่พ่อแบงค์ก็บอกว่า เค้าก็โดนตีมาก่อนเหมือนกัน (ก็โตมาดีได้) แรกๆก็จากดุหนักๆก่อน เป็นตีเบา เป็นตีแรง(แรงจริงๆค่ะ) จนสุดท้ายเป็นอันว่ายอมแพ้ค่ะ เนื่องจากนอกจากตีแล้วไม่ได้ผล เจ็บตัวเจ็บใจลูกและเราก็เสียใจ แล้วกลายเป็นว่า ลูกไปตีทุกสิ่งที่ทำให้เค้าไม่พอใจ ซึ่งเราสรุปได้ว่า ก็มาจากที่เราไปตีเค้า เค้าจึงเรียนรู้ว่า...

ปัญหาโลกแตกของแม่ๆหลายๆคนเลยค่ะ ว่าจะให้ลูกของเราที่โตขึ้นทุกวัน เลิกตื่นมา ร้องขอกินนมตอนกลางคืนได้ยังไง นิหน่าเองก็ไม่อยากฝืนใจลูก เลยต้องทนฟังคุณหมอ โดยเฉพาะคุณหมอฟันคนสวยของน้องแพทบ่น ว่าควรให้เลิกลูกกินนมจากเต้ากลางคืนได้แล้ว หมอบ่นตั้งแต่พาแพทไปตรวจฟันตอนหนึ่งขวบพอตอนขวบครึ่งไป แพทก็ยังเลิกไม่ได้ คุณหมอบอกเลยว่าต้องเลิกแล้วนะคะ แม้ว่านมแม่ และการกินนมจากเต้าจะทำให้เสี่ยงฟันผุ น้อยกว่า แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีความเสี่ยงเลย พอน้องแพทประมาณ ขวบเก้าเดือน นิหน่าก็เริ่มคิดว่า คงต้องให้เค้าเลิกมื้อดึกอย่างจริงจังแล้ว โดยปกติ ช่วงหลังขวบครึ่งแพทกินนมจากเต้าตอนกลางคืน โดยจะกินก่อนนอน 1 รอบ และตื่นมากลางคืนสัก 1 รอบ ดูดแปปๆก็หลับต่อ และเช้ามากินอีก 1 รอบ และเชื่อว่า ก็เหมือนเด็กๆ ทุกๆคน ที่พอกินนมเสร็จ หลับต่อ จะมาปลุกให้กินน้ำหรือเช็ดปากเช็ดฟันกันนี่ แทบจะเป็นไปไม่ได้ (เพราะลูกนอนหลับแล้ว ถ้าปลุกมานี่หมายความว่าต้องกล่อมกันใหม่ บวกกับคุณแม่ก็ง่วงด้วย...

สวัสดีค่าาาา หายไปนานเลยล่ะ ช่วงนี้นิหน่ายุ่งๆค่ะ Project มากมายหลายอย่าง มีหลายเรื่องอยากมาเขียน Blog แต่ก็ไม่มีเวลาเลย แต่ยังไงก็ตอบทุกคอมเม้นท์ที่ส่งมา ใครมีอะไรอยากแชร์ คับข้องใจ ส่งมาคุยกันได้ตลอดนะคะ ^^ วันนี้อยากมาร่วมแชร์ประสบการณ์ บวกกับอยากบ่นค่ะ 5555 คืออัดอั้นมาก คือเดี๋ยวนี้ พอลูกเริ่มโต รู้สึกปัญหาเริ่มเยอะ นึกคิดถึงเวลาแพทเป็นเด็กตัวเล็กๆ ไม่หือไม่อือ เชื่อว่า แม่ๆหลายๆคนรู้สึกแบบนี้ จริงๆน้องแพทไม่ได้เลี้ยงยากมากมายอะไรหรอกค่ะ แต่เมื่อก่อน เค้าเลี้ยงง่ายไง พอเริ่มเป็นตัวของตัวเอง เริ่มมีถาม มีเถียง มีตัดสินใจอะไรเองก็เริ่มยาก ช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา นิหน่าเจอปัญหานึงค่ะ คือน้องแพทโวยวาย คือเวลาไม่ได้อะไร จะหงุดหงิดโวยวายมาก...

วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์คุณแม่ที่ลูกไปโรงเรียนค่ะ น้องแพทอายุสองขวบแล้ว นิหน่ากับแบงค์ก็ตัดสินใจให้เค้าได้ลองไปเรียนแบบไม่มีพ่อแม่ดูบ้าง เพราะก่อนนี้ เราพาเค้าไปโรงเรียน แต่เรียนในคลาสที่พ่อหรือแม่จะเข้าไปอยู่กับลูกด้วย คล้ายๆ play group อะไรแบบนั้น น้องแพทชอบมาก มีความสุขมากและอยากไปโรงเรียน แต่แน่นอน เมื่อเราตัดสินใจให้แพทไปเรียนแบบไม่มีพ่อแม่ไป เราสองคนทำใจกันนาน กว่าจะตัดสินใจได้ว่า แพทมีความคุ้นเคยกับสถานที่นานพอแล้ว และเราไม่อยากให้ เค้าจำว่า การไปโรงเรียนทุกครั้งจะมีพ่อแม่ไปด้วย เราเลยตัดสินใจปล่อยให้เค้าเข้า ไปเล่นกับเพื่อนๆโดยไม่มีพ่อและแม่ วันแรกของการไปเรียน แพทยังร่าเริงเหมือนเดิม แต่พอนิหน่าส่งและเดินออกมาเท่าน้ันแหละค่ะ ร้องลั่นเลย ร้องจนน่าสงสาร วิ่งตามมา หน้าประตู วันนั้นนิหน่าเครียดมาก จะร้องไห้ตามลูก แบงค์เองก็เดินหนีเลย ไม่อยาก เห็นลูกร้องไห้ ในใจก็คิดสงสารลูกมาก แต่สุดท้ายก็ต้องเดินหนีออกมา แพทร้องจนนิหน่าเริ่มคิดว่าลูกเราทำไมไม่เลิกร้องสักที หรือเราเอาเค้ามาเรียนเร็วไป เพราะคนอื่นเค้าไม่ร้องกันแล้ว แพทนี่ร้องตั้งแต่อยู่บนรถจนเข้าโรงเรียนเลย...

  มีคนถามนิหน่ามาใน IG ค่ะ เรื่องความคิดเห็นของนิหน่ากับการให้ลูกดูทีวี ว่านิหน่าคิดยังไงและวางแนวทางยังไงกับเรื่องนี้ จริงๆแล้วนิหน่าตั้งใจตั้งแต่แรก ว่าจะไม่ให้น้องแพทดูทีวี และก็ไม่ให้ดูจริงๆนะคะ รวมถึงเกม และคลิปไอแพดอะไรใดๆด้วย เพราะอ่านเจอจากหลายที่ รวมถึงคุณหมอก็แนะนำว่า เด็กๆก่อนสองขวบ เราควรจะกระตุ้นพัฒนาการเค้าด้วยภาพนิ่งมากกว่าภาพเคลื่อนไหว ไม่ว่าสื่อเหล่านั้นจะอ้างว่า ดูแล้วลูกคุณจะฉลาด ไอคิวดีเลิศ หรือจะเป็นไอแพดเด็กก็ตาม จนประมาณขวบครึ่ง ที่นิหน่าเริ่มอนุญาตให้แพทได้ดูคลิปเพลงสั้นๆบ้างแล้ว เป็นเพลงเด็กๆ ที่มีภาพประกอบที่ไม่ได้เคลื่อนไหวรวดเร็วนัก ไม่ใช่การ์ตูนแบบทอมแอนด์เจอรี่ หรือการ์ตูนวิ่งไล่จับกันที่มีภาพเคลื่อนไหวเร็วๆ จริงๆแล้วตามตำราและคำแนะนำของหมอ เค้าก็บอกว่า ต่ำกว่าสองขวบ ไม่ควรดูทีวีเลยนะคะ ถ้าเลยสองขวบขึ้นไปก็ดูได้บ้าง แต่อย่าเกิน1ชั่วโมงหรือ 2ชั่วโมงต่อวัน ซึ่งถ้าเกินกว่านั้น ก็อาจจะทำให้เด็กติดทีวี และกลายเป็นพัฒนาการทางสังคมช้าไปได้ ยอมรับเลยว่า น้องแพทเองได้รับอนุญาตให้ดูทีวีต่อเมื่อตอนทานข้าว ทานนม (ซึ่งเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีเลย -_-') เพราะเค้าจะยุกยิิกมากเลยค่ะ ปีนเก้าอี้กินข้าวบ้าง จะทำนู่นนี่บ้าง การได้ดูรายการทีวี...