My Baby and I

เพื่อนสนิทนิหน่าคนนึงคลอดลูกสาว อายุมากกว่าแพทประมาณเกือบๆสองเดือน ลูกเค้าแพ้อาหารผ่านทางนมแม่ แพ้เยอะมาก แพ้ทุกอย่างจนนิหน่านอยไปด้วยว่า ลูกชั้นจะแพ้อะไรบ้างไหม อาการของการแพ้ของลูกสาวเพื่อนก็คือ ผื่นขึ้น ตาบวม ถ่ายมีมูกเลือด แรกๆแม่ก็งดอาหารกลุ่มเสี่ยง คือพวกอาหารทะเล นม นมถั่ว พวกเบเกอรี่ เค้ก ไอติมๆต่างๆไป ปรากฏว่าอาการแพ้ของลูกเค้าก็ดีขึ้น แต่พอสักพัก ก็เริ่มมีอาการอีก คราวนี้แม่ต้องงดซีอิ้ว งดเฉาก๊วย งดไข่ งดมันแทบทุกอย่าง ต้องกินข้าวกับเนื้อสัตว์ปรุงด้วยเกลือเท่านั้น แต่เพื่อนนิหน่าก็สู้นะคะ งดอาหารที่ชอบ เพื่อให้ลูกได้ทานนมแม่ให้นานที่สุด...

วันนี้ขณะที่นิหน่ากำลังจะพาแพทริต้าเข้านอน ริต้าเปิดตู้เย็น ยื่นครีมกระปุกเล็กๆส่งมาให้ พร้อมเอาขวดน้ำออกมาด้วย เหมือนที่นิหน่าทำทุกคืน นิหน่ามองแล้วขำในความช่างจดจำของลูก แล้วก็นึกได้ว่า แพทก็เคยน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้ ตอนอายุเท่านี้ อยู่ดีๆตอนมองหน้าลูก มันก็แว๊บขึ้นมาว่า เวลาเดินหน้าไปทุกวัน ช่วงเวลาอันแสนน่ารัก แสนมีค่าเหล่านี้ของลูก เดินไปข้างหน้าแล้วมันจะไม่หวนกลับมาอีก คิดแล้ว ก็อดใจหายไม่ได้ ก่อนจะนอน เราเลยมานั่งเปิดดูคลิปตอนพี่แพทเด็กๆ เป็นเด็กหัดพูด ยังพูดไม่ชัด แพทหัวเราะให้กับความตลกของตัวเองตอนเด็กๆ ริต้าก็หัวเราะตามพี่ ... หลายๆคนอ่านอาจจะรู้สึกว่า แล้วนิหน่าจะมาเล่าทำไม นิหน่าบอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่อยากเขียนเก็บไว้ ว่าวันนี้เรามีความสุขเพียงใด ที่เราเป็นโลกทั้งใบของลูก เราอยากเก็บความรู้สึก ความทรงจำนี้ไว้กับเราให้นานที่สุด นิหน่าเริ่มเข้าใจโลกใบนี้มากขึ้น เด็กๆมีชีวิตเพื่อก้าวไปข้างหน้า ในขณะที่เราทำหน้าที่ส่งพวกเค้าไปให้ดีที่สุด เป็นลมใต้ปีกให้พวกเค้าได้บินให้สูง บินได้อย่างแข็งแรงบนโลกกว้างใบนี้ ..... พ่อๆแม่ๆเก็บเกี่ยวทุกเวลาที่มีค่านี้ไว้นะคะ :') You are the only reason we...

อันนี้คุณหมอบอกมาค่ะ ว่าลูกจะพัฒนาการได้ดีหรือไม่ พ่อกับแม่มีส่วนมากๆ เล่นกับเค้าบ่อยๆ คุยกับเค้า ของเล่นแพงแค่ไหนก็ไม่ดีเท่าพ่อกับแม่ แพท2เดือนแล้ว พัฒนาการดี เริ่มยิ้มมากขึ้น เล่นมากขึ้น นอนได้นานขึ้นตอนกลางคืน :) เพราะกลางวันนอนน้อยลง... เมื่อเช้าตื่นมายิ้มกับแม่ตั้งแต่6โมงเช้า...ใจละลายเลย แต่ของเล่นที่นิหน่าซื้อมาใก้เล่นก็มีนะคะ เป็น play mat แพทชอบมากกกกก นอนคุยกับพี่ลิงจ๋อได้นานเลย สงสัยเพราะสีมันเยอะ เค้าชอบนอนมอง แล้วก็ยิ้มคนเดียว

พี่หนุ่ย พงศ์สุข เคยบอกไว้ว่า การมีลูกของตัวเองคือความสุขที่วิเศษที่สุด ... มันเป็นอย่างนั้นจริงๆนะ

ย้อนกลับไปเช้าวันที่ 22 สิงหาคม 2012 แม่ตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ทั้งๆที่หมอนัดที่โรงพยาบาลเจ็ดโมงเช้า และโรงพยาบาลอยู่ใกล้คอนโดมากแบบเดินไปห้านาทีก็ถึง แต่ก็ตื่นมา เพราะรู้ว่าชีวิตจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แสงอาทิตย์แรกตอนเช้าของวันนั้น สวยกว่าทุกวันจนแม่ต้องถ่ายรูปเก็บไว้ และจำจนทุกวันนี้  แพทริกเกิดมาเป็นลูกชายคนโต หลานคนแรกของบ้าน เกิดมาตัวเหี่ยวๆ แต่แล้วก็ฟูขึ้นทุกวันเหมือนสูบลม แพทเป็นเด็กน่ารัก เลี้ยงไม่ยากอย่างที่คิด มายากหน่อยก็ตอนสองสามขวบ ที่แม่ต้องใช้สารพัดวิชามาใช้กับแพท แต่เราก็ผ่านมันมาได้  ช่วงแพทสี่ขวบมาจนวันนี้ แม่เห็นความเปลี่ยนแปลงมากมาย เห็นว่าอะไรคือสิ่งที่แพทชอบ ได้เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจ เห็นพัฒนาการที่แพทเติบโตขึ้นทุกวัน เป็น my little gentleman...