My Life

ช่วงนี้มีหลายๆคนถามนิหน่าว่า ไปทำอะไรมาทำไมผอม สารภาพตรงๆเลยค่ะว่าไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษเลย แถมยังไม่ค่อยมีเวลาดูแลตัวเองเป็นพิเศษอะไร เพราะทั้งดูแลลูกแล้วก็ทำงาน พอเหนื่อยมากๆก็ไม่ค่อยอยากทานอะไรมาก เลยผอม 555 แต่ยังโชคดีที่นิหน่าไม่โทรม คงเพราะเลือกทานอาหารคลีน ทำให้ไม่ขาดสารอาหาร และไม่อ้วน แล้วก็ได้ทานวิตามินเสริมตามคำแนะนำของคุณหมอที่เคยไปปรึกษา บวกกับล่าสุดที่นิหน่าได้รับเกียรติให้ไปร่วมงานของBlackmores มาคราวก่อน ที่เคยเล่าให้ฟังใน Blog มาก่อนหน้านี้ ก็เลยได้ทานควบคู่กันไปด้วย วันนี้จะลองมาเล่าชีวิตประจำวันของบ้านนิหน่าให้ฟังกันค่ะ ชีวิตประจำวันของนิหน่า ตื่นมา นิหน่าก็จะทานอาหารเช้าง่ายๆ ทานอาหารคลีนๆซะส่วนใหญ่ หรือบางที ทำอาหารให้ลูกแล้วแม่กับพ่อก็สามารถทานด้วยได้ ก็ทานไปพร้อมกันเลย ข้อดีของการทานอาหารของลูกก็คือ เราจะปรุงน้อย...

หายไปนานหน่อย ขออภัยนะคะ แหะๆ มาเล่าต่อแล้วนะถึงตอนผ่าตัด ลองดูนะคะ ถีงเวลาขึ้นเขียง จากวันที่เจอคุณหมอมาจนวันนัดผ่า ประมาณเกือบๆเดือนที่ให้นิหน่ากลับไปทำใจ จริงๆแล้วนิหน่าไม่ได้กลัวอะไรเลยนะ คิดว่าก็ผ่าคลอดมาแล้วสองคน ผ่าไส้ติ่งก็เคย ผ่าเข่าก็คงเหมือนกัน เลยชิลมาก แค่พยายามทำตามที่คุณหมอบอกเรื่องฟิตกล้ามเนื้อต้นขาขึ้นมา ให้มีทุนเอาไว้ก่อนผ่า แหมแต่เอาจริงๆ เราก็ไม่ใช่นักกีฬาอาชีพ กล้ามเนื้อต้นขาไม่ได้มีให้ฝ่อมากอยู่แล้ว ส่วนใหญ่น่าจะไขมันมากกว่า แฮ่... ความพีคมาอยู่ที่วันสองวันก่อนผ่า นิหน่าคิดว่าอยากเขียน Blog เอาไว้เพื่อเป็นความรู้ให้กับคนอื่นๆในเรื่องของการผ่าตัดเอ็นไขว้หน้า เลยไปหาข้อมูลในเนตมาอ่าน อ่านไปเริ่มรู้สึกกลัว มีคนบอกมันปวดมาก ปวดจนต้องร้องขอยา บางคนบวมมาก เป็นนู่นนี่นั่น ยิ่งอ่านยิ่งนอย...

เกริ่นหัวเรื่องมาแบบนี้ หลายคนคงคิดว่า นิหน่ามีคำแนะนำเด็ดๆมาฝากกันอีกแล้วแน่ๆ 55555 จริงๆก็ไม่เชิงคำแนะนำนะคะ แต่คือ เชื่อว่าแม่ๆทุกคนที่ลูกวัยสองขวบขึ้นไปต้องเจอ คือบางทีเราเหนื่อย เราหงุดหงิด เราไม่ได้ดังใจ พอเจอลูกงอแงมากๆ เราก็หันไปเสียงสูง วี๊ดใส่ลูก แล้วสถานการณ์มันก็ยิ่งแย่ แล้วพอสุดท้าย เราเองก็รู้สึกผิด ที่ไปวี๊ดใส่เค้า จริงๆแล้วเรานะรู้ทฤษฎีทุกอย่างเลยนะ รู้ว่าต้องใจเย็นๆ ต้องมองลูกในมุมของเค้า ต้องสงบ ลูกถึงจะสงบ แต่ทำไงอะ บางทีกว่าจะคิดได้ มันปรี๊ดไปก่อนแล้ว ยิ่งถ้ามีสิ่งเร้าเรามากๆ เช่น กำลังต้องรีบ หรือ...

เหยียบถึงเมืองไทยปุ๊ป ก็วิ่งมาทำงานปั๊ป ง่วงและเหนื่อยอย่างมากมาย ในระหว่างรอเข้ารายการ ก็มาเล่าต่อให้จบสักหน่อยดีกว่า เกี่ยวกับ ประสบการณ์ที่สุดยอดจริงๆ ในการได้ไปชมฟุตบอลโลกนัดชิงกันแบบ ขอบสนาม แถมทีมรักที่เราเชียร์ก็คว้าแชมป์โลกด้วย มันคงยากที่จะลืมได้ เช้าวันอาทิตย์ที่โจเบิร์ก ตื่นแต่เช้า เพราะจะออกเดินทางไปไลออน ปาร์ค หน้าตาเหมือนสวนสัตว์เปิดทั่วๆไป แต่สัตว์ของเค้าจะเน้นสิงโตซะมากกว่า ได้เห็นสิงโตกันแบบใกล้มากๆ ใกล้เอื้อมถึงกันเลยทีเดียว แต่เรานั่งในรถนะ แล้วก็ได้ไปจับลูกสิงโต น่ารักมากๆค่ะ เหมือนหมาเลยแต่เวลามันงับนี่ เสื้อขาดได้เลยนะคะ เค้าเลยไม่ให้จับหัว ไม่ให้จับหางมัน น่ารักดีค่ะ แล้วก็ไปเที่ยวต่อที่ Resedi เป็นหมู่บ้านชนเผ่าของแอฟริกาใต้ เค้าก็มีโชว์เต้น แล้วก็เล่าเรื่องที่มาที่ไปของชนเผ่า สอนเราเต้นท่าเต้นของเค้า น่ารักดี แล้วเราก็ได้ทานอาหาร อาหารอื่นๆของเค้าก็เฉยๆนะคะ แต่ที่เด็ดคือ เนื้อจระเข้ และเนื้อนกกระจอกเทศ มันเหมือนเนื้อไก่เลยค่ะ...

วันนี้นิหน่าได้ไปลองวัดสายตา ทดลองเลือกคอนแทคเลนส์มาค่ะ จริงๆนิหน่าใส่เลนส์มานานแล้ว แต่ที่ผ่านมามีปัญหากับการใช้คอนแทคเลนส์บ้าง เช่น ตาแห้ง ก็เลยเริ่มอยากที่จะลองไปเช็คดูว่า สายตาของเราจะเหมาะกับคอนแทคเลนส์แบบไหน แล้วพออายุมากขึ้น ด้วยวิถีชีวิต รูปแบบการทำงาน ทำให้สายตาสั้น คือเริ่มจากสั้นน้อยๆก่อน ที่ประมาณ 50 แต่ด้วยความว่าตาขวาทำงานหนักกว่าตาซ้ายเพราะนิหน่าเป็นตาขี้เกียจอยู่แล้ว (ไว้จะมาแชร์เรื่องตาขี้เกียจวันหลังนะคะ) พอเริ่มสั้น การขับรถ หรือการอ่านหนังสือกลางคืน เป็นเรื่องยากแล้วค่ะ บวกกับการที่มีค่าสายตาเอียงอีก การมองเห็นก็ยิ่งไม่ค่อยชัดเข้าไปใหญ่ การทำงานออกรายการ จะใส่แว่นก็ลำบาก เลยเลือกที่จะใส่คอนแทคเลนส์ดีกว่า แรกๆนี่คือทิ้งคอนแทคเลนส์ไปเยอะมาก เพราะลองผิดลองถูก บางอันใส่ไป แล้วเคืองตา ใส่ไม่สบายก็ต้องทิ้ง กว่าจะเจอที่ลงตัว หมดเงินไปหลายพันเลยค่ะ     ล่าสุดนิหน่าเห็นว่าทางจอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน มีจุดให้บริการทดลองคอนแทคเลนส์อยู่ที่ KT Optic...