My Life

การเกิดเป็นผู้หญิง...และการแลกมาเพื่อการเป็นแม่นั้น เราไม่ใช่ไม่เสียดาย ... ร่างกายที่อุตส่าห์ดูแลมาอย่างดี ทาครีมทุกวัน นวดลดเซลลูไลท์ทุกสัปดาห์ เข้าสปาทุกเดือน เพื่อที่สุดท้าย มันจะมาพังเพราะการได้อุ้มท้องลูกของเรา9เดือน กับรอยแตกที่จะอยู่กับเราไปเกือบตลอดชีวิต เราไม่ใช่ไม่เสียดาย ... ชีวิตวัยสาวที่กิน เที่ยว ปาร์ตี้แบบไม่เกรงใจใคร กลับดึกแค่ไหนก็ไม่สน เมาอ้วกตรงไหนก็ไม่ว่า เราเสียสิ่งเหล่านี้ไป เพียงเพื่อจะใช้อยู่กับสิ่งเล็กๆที่เราสร้างเค้ามากับมือ เพื่อให้เค้าเห็นว่าตัวอย่างการใช้ชีวิตที่ดีคืออะไร และสองแขนของแม่พร้อมจะกอดเค้าในทุกๆคืนเสมอ เราไม่ใช่ไม่เสียดาย ... การอยู่แบบไร้ความกังวลราวสภาวะไร้น้ำหนัก การมีลูกทำให้เรามีห่วง ซึ่งเป็นห่วงห้อยคอที่หนักหนา และเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราไปตลอดกาล แต่เราก็ยินดีและเต็มใจที่จะมี เราไม่ใช่ไม่กลัว ... การคลอดลูก จะคลอดเองหรือจะผ่าก็น่ากลัวทั้งนั้น...

ทำอย่างไรให้พี่น้องรักกัน ?? มีคนถามนิหน่ามาเยอะมากจริงๆค่ะ ทุกครั้งที่นิหน่าโพสรูปริต้ากับแพท เอาจริงๆเค้าก็มีแย่งของ มีงอนกันตามปกตินะคะ แต่แพทจะไม่ลงไม้ลงมือกับน้อง อย่างมากก็ดึงของเล่นจากมือกัน ถ้าจะถามว่า ทำยังไงให้พี่น้องรักกัน ถ้าคุณแม่กำลังท้องคนที่สอง อาจต้องเริ่มตั้งแต่อยู่ในท้องเลยค่ะ ​ อย่ายัดเยียดความรับผิดชอบให้ลูกทันที คำแนะนำที่นิหน่าได้มา ตั้งแต่ริต้ายังอยู่ในท้อง ก็คือ บอกลูกคนโต ว่าน้องจะมาเป็น "เพื่อน" เค้าค่ะ อย่าใช้คำว่า หนูกำลังจะเป็นพี่ หนูต้องดูแลน้องนะคะลูก คำถามในใจเด็กอาจจะคิดว่า แกเป็นใคร ทำไมชั้นต้องดูแล 5555 เพราะเด็กวัย2-3ขวบ โลกของเค้ามีตัวเค้าเป็นจุดศูนย์กลาง เค้ายังไม่เข้าใจว่าหน้าที่ที่ต้องดูแลน้องคืออะไร และถ้าน้องเกิดมา...

วันนี้ขณะที่นิหน่ากำลังจะพาแพทริต้าเข้านอน ริต้าเปิดตู้เย็น ยื่นครีมกระปุกเล็กๆส่งมาให้ พร้อมเอาขวดน้ำออกมาด้วย เหมือนที่นิหน่าทำทุกคืน นิหน่ามองแล้วขำในความช่างจดจำของลูก แล้วก็นึกได้ว่า แพทก็เคยน่ารักน่าเอ็นดูแบบนี้ ตอนอายุเท่านี้ อยู่ดีๆตอนมองหน้าลูก มันก็แว๊บขึ้นมาว่า เวลาเดินหน้าไปทุกวัน ช่วงเวลาอันแสนน่ารัก แสนมีค่าเหล่านี้ของลูก เดินไปข้างหน้าแล้วมันจะไม่หวนกลับมาอีก คิดแล้ว ก็อดใจหายไม่ได้ ก่อนจะนอน เราเลยมานั่งเปิดดูคลิปตอนพี่แพทเด็กๆ เป็นเด็กหัดพูด ยังพูดไม่ชัด แพทหัวเราะให้กับความตลกของตัวเองตอนเด็กๆ ริต้าก็หัวเราะตามพี่ ... หลายๆคนอ่านอาจจะรู้สึกว่า แล้วนิหน่าจะมาเล่าทำไม นิหน่าบอกไม่ถูกเหมือนกัน แต่อยากเขียนเก็บไว้ ว่าวันนี้เรามีความสุขเพียงใด ที่เราเป็นโลกทั้งใบของลูก เราอยากเก็บความรู้สึก ความทรงจำนี้ไว้กับเราให้นานที่สุด นิหน่าเริ่มเข้าใจโลกใบนี้มากขึ้น เด็กๆมีชีวิตเพื่อก้าวไปข้างหน้า ในขณะที่เราทำหน้าที่ส่งพวกเค้าไปให้ดีที่สุด เป็นลมใต้ปีกให้พวกเค้าได้บินให้สูง บินได้อย่างแข็งแรงบนโลกกว้างใบนี้ ..... พ่อๆแม่ๆเก็บเกี่ยวทุกเวลาที่มีค่านี้ไว้นะคะ :') You are the only reason we...

พี่หนุ่ย พงศ์สุข เคยบอกไว้ว่า การมีลูกของตัวเองคือความสุขที่วิเศษที่สุด ... มันเป็นอย่างนั้นจริงๆนะ

ย้อนกลับไปเช้าวันที่ 22 สิงหาคม 2012 แม่ตื่นมาตั้งแต่ตีสี่ครึ่ง ทั้งๆที่หมอนัดที่โรงพยาบาลเจ็ดโมงเช้า และโรงพยาบาลอยู่ใกล้คอนโดมากแบบเดินไปห้านาทีก็ถึง แต่ก็ตื่นมา เพราะรู้ว่าชีวิตจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป แสงอาทิตย์แรกตอนเช้าของวันนั้น สวยกว่าทุกวันจนแม่ต้องถ่ายรูปเก็บไว้ และจำจนทุกวันนี้  แพทริกเกิดมาเป็นลูกชายคนโต หลานคนแรกของบ้าน เกิดมาตัวเหี่ยวๆ แต่แล้วก็ฟูขึ้นทุกวันเหมือนสูบลม แพทเป็นเด็กน่ารัก เลี้ยงไม่ยากอย่างที่คิด มายากหน่อยก็ตอนสองสามขวบ ที่แม่ต้องใช้สารพัดวิชามาใช้กับแพท แต่เราก็ผ่านมันมาได้  ช่วงแพทสี่ขวบมาจนวันนี้ แม่เห็นความเปลี่ยนแปลงมากมาย เห็นว่าอะไรคือสิ่งที่แพทชอบ ได้เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจ เห็นพัฒนาการที่แพทเติบโตขึ้นทุกวัน เป็น my little gentleman...