My Life

วันนี้อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ของการเป็นไส้ติ่งอักเสบระยะแรกเริ่มให้หลายๆท่านได้ทราบกันค่ะ เนื่องจากนิหน่าเองก็ไม่คิดว่า วันนึงจะได้เจอกับตัวเอง เพราะเคยอ่านเรื่องไส้ติ่งอักเสบมาหลายครั้ง พอจะรู้อาการอยู่บ้างว่าจะเป็นยังไง แต่ก็ยังคิดว่ามันยังเป็นเรื่องไกลตัวอยู่ดี หลายๆคนคงสงสัย เหมือนนิหน่าว่า คนเรามีไส้ติ่งไว้ทำไม เจ้าไส้ติ่งนี่ ตอนเราเด็กๆมันก็พอมีประโยชน์อยู่บ้างนะคะ แต่พอเราโตขึ้น ไส้ติ่ง มันก็คือมีเป็นติ่งไว้เฉยๆ รอวันอักเสบ ซึ่งบางคนอาจจะไม่เป็น มันก็อยู่ของ มันอย่างนั้น แต่ถ้าคนไหนแจ๊กพอต ไส้ติ่งอักเสบขึ้นมา ก็ต้องตัดออกอย่างเดียว ไม่มีการกินยา ไปรักษาให้มันหายอักเสบ แถมถ้าอักเสบแล้วต้องรีบตัดออกก่อนมันจะแตก คราวนี้ละเรื่องยาวเลย มาแชร์ประสบการณ์ของนิหน่ากันดีกว่าค่ะ นิหน่าจริงๆไม่มีอาการอะไรเลยนอกจากรู้สึกไม่ค่อยสบาย มาสองสามวัน ก็คิดว่าไม่เป็นไร พอมาคืนพฤหัสก็ตื่นมากลางดึก สาเหตุเพราะน้องแพทมานอนทับ ตรงช่วงท้องด้านล่างขวา แล้วพอเค้าพลิกตัวออกไป เรารู้สึกว่ามันเจ็บ เจ็บจนสะดุ้งตื่นเลย ก็เริ่มรู้สึก แปลกๆละ บวกกับรู้สึกว่าตัวร้อนๆ...

นิหน่าไปทำรายการใหม่มาค่ะ เป็นโครงการของ สสส. ภายใต้แนวคิดที่ว่า "สิ่งเล็กๆที่สร้างลูก" เป็นรายการที่นิหน่าบอกเลยว่า ทำแล้วได้ความรู้ ได้ประโยชน์มากกกกก แม้จะเหนื่อยมากก็ตาม ที่เหนื่อยไม่ใช่อะไรนะคะ มันเมื่อย 555 รายการมันมีรายละเอียดเยอะ ทำให้เทปนึงอัด3ชั่วโมง แถมเราต้องยืนส้นสูงอีก เลยเมื่อยมากกกกก จะไม่ใส่ส้นสูงก็เตี้ยซะ เลยยอม เพื่อความสวย รายการออกอากาศทางช่อง Thaipbs ค่ะ วันเสาร์ 6โมง ที่บอกว่ารายการนี้ดีมากๆเพราะว่า มันจะช่วยเปลี่ยนมุมมอง และสร้างความมั่นใจและความเข้าใจของเราในการเลี้ยงลูกเลย อย่างหลายๆกรณีเช่น เวลาเราเห็นว่าลูกดื้อ ลูกเอาแต่ใจ ลูกหวงของ โกหก นิสัยเหล่านี้ ถ้าถามว่าเด็กๆจะได้มาจากไหน ในเมื่อเด็กเหมือนผ้าขาว...

นิหน่าชอบหาอะไรอ่านไปเรื่อยๆค่ะ พอลูกหลับก็หาข่าวกีฬาอ่านบ้าง ไปหาอ่านเรื่องลูกคนอื่น โดยเฉพาะในกระทู้ห้องขานเรือนบ้าง หรือมาดูไทม์ไลน์เพื่อนๆ มีปัญหาที่นิหน่าอ่านเจอบ่อยๆ คือเรื่องของคุณแม่ที่ทำงานเต็มเวลา และต้องฝากลูกไว้กับปู่ย่าตายาย หรือพี่เลี้ยง หรือเอาไป ฝากที่เนิร์สเซอรี่ แล้วคุณแม่ก็จะมีความรู้สึกผิดว่า นี่เราทอดทิ้งลูกหรือเปล่านะคะ เราควรจะ ลาออกมาดูแลลูกเต็มเวลาหรือเปล่า จะดีกว่าไหมถ้าเราดูแลลูกเอง นิหน่าเชื่อว่า ดีกว่าแน่นอนถ้าเราสามารถดูแลลูกเองได้เต็มเวลา แต่ด้วยปัจจัย และลักษณะนิสัย ของคุณแม่แต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนด้วยปัจจัยไม่เอื้ออำนวย ต้องช่วยกันทำงานในครอบครัว ก็ทำให้ต้องทำงาน ออกจากบ้านแปดโมง กลับบ้านหกโมงก็เหนื่อยใจแทบขาด หันไปมองคุณแม่ ฟูลไทม์ที่เลี้ยงลูกอย่างเดียวก็ได้แต่อิจฉา และเก็บมานอย ส่วนคุณแม่ทำงานอีกแบบคือ ทำเพราะ ทนไม่ได้ที่จะต้องอยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียว นิหน่าคงเป็นประเภทหลัง เพราะชีวิตทำงานมาตลอด ตั้งแต่อายุ 18 ปี ทำงานแบบเสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้หยุดก็เคยมาแล้ว...

ปัญหาโลกแตกของแม่ๆหลายๆคนเลยค่ะ ว่าจะให้ลูกของเราที่โตขึ้นทุกวัน เลิกตื่นมา ร้องขอกินนมตอนกลางคืนได้ยังไง นิหน่าเองก็ไม่อยากฝืนใจลูก เลยต้องทนฟังคุณหมอ โดยเฉพาะคุณหมอฟันคนสวยของน้องแพทบ่น ว่าควรให้เลิกลูกกินนมจากเต้ากลางคืนได้แล้ว หมอบ่นตั้งแต่พาแพทไปตรวจฟันตอนหนึ่งขวบพอตอนขวบครึ่งไป แพทก็ยังเลิกไม่ได้ คุณหมอบอกเลยว่าต้องเลิกแล้วนะคะ แม้ว่านมแม่ และการกินนมจากเต้าจะทำให้เสี่ยงฟันผุ น้อยกว่า แต่ไม่ได้หมายความว่าไม่มีความเสี่ยงเลย พอน้องแพทประมาณ ขวบเก้าเดือน นิหน่าก็เริ่มคิดว่า คงต้องให้เค้าเลิกมื้อดึกอย่างจริงจังแล้ว โดยปกติ ช่วงหลังขวบครึ่งแพทกินนมจากเต้าตอนกลางคืน โดยจะกินก่อนนอน 1 รอบ และตื่นมากลางคืนสัก 1 รอบ ดูดแปปๆก็หลับต่อ และเช้ามากินอีก 1 รอบ และเชื่อว่า ก็เหมือนเด็กๆ ทุกๆคน ที่พอกินนมเสร็จ หลับต่อ จะมาปลุกให้กินน้ำหรือเช็ดปากเช็ดฟันกันนี่ แทบจะเป็นไปไม่ได้ (เพราะลูกนอนหลับแล้ว ถ้าปลุกมานี่หมายความว่าต้องกล่อมกันใหม่ บวกกับคุณแม่ก็ง่วงด้วย...

เมื่อช่วงวันแม่ที่ผ่านมา พาน้องแพทไปเที่ยวญี่ปุ่นมาค่ะ สนุกมากเลย นิหน่าว่า ญี่ปุ่น เป็นประเทศที่เหมาะกับการพาเด็กไปเที่ยวนะ เพราะมันมีสีสัน มีบรรยากาศที่ทำให้ เด็กสนุกไปกับเราได้ด้วย นิหน่าแอบสังเกตว่าตอนพาแพทไปยุโรป ลงเรือ เมื่อตอน ช่วงเมษา แพทไม่มีอารมณ์ร่วมขนาดนี้ คือร่าเริง ยิ้มแย้มปกติ แต่นี่เค้าแบบ แฮปปี้มาก เวลาเจอตัวการ์ตูนที่ชอบ อย่างตอนไปดูโทมัส ที่โทมัสแลนด์ หรือตอนไปเจอโดเรม่อน โห หน้าบานมาก แพทมีความสุขมาก พอลูกมีความสุข พ่อแม่ก็มีความสุขเนอะ จริงๆช่วงอายุก็อาจจะเกี่ยวนะคะ ทริปก่อนแพทขวบครึ่ง ก็อาจจะรู้เรื่องประมาณนึง ทริปนี้จะสองขวบละ รู้มากละ คราวนี้เลยสนุกมากขึ้น และที่นิหน่าสังเกตอีกอย่างคือ ไปญี่ปุ่นคราวนี้ น้องแพทพูดได้หลายคำมากขึ้น...