My Life

เนื่องจากตัวเองเป็นคนชอบเที่ยวมาก การท่องเที่ยวเป็นเหมือนการชาร์ตพลังให้ชีวิต กลับมามีแรงในการทำงานในแต่ละวันอีกครั้ง พอมีครอบครัว นิหน่ากับแบงค์คุยกันว่า เราจะหาโอกาสไปเที่ยวในประเทศกันทุกเดือน และพอมีลูก เราก็ยังรักที่จะท่องเที่ยว แต่การท่องเที่ยวของเรา อาจจะโดนปู่ย่าตายายบ่นบ้างว่า จะเอาลูกไปด้วยทำไม เค้ายังไม่รู้เรื่อง ซึ่งนิหน่ากับแบงค์เถียง(ในใจ)แบบขาดใจ เพราะเราเชื่อว่า แม้โตขึ้น ลูกอาจจะจำอะไรไม่ได้ แต่อย่างน้อย ความสุขในปัจจุบันที่เรามีกัน ไปด้วยกัน มันคือ ความสุขที่จับต้องได้ มันคือรอยยิ้มที่เราได้ยิ้มให้กัน และในภาพที่เราถ่ายกันมา พอโตขึ้น เราจะกลับมาเล่าให้ลูกฟังได้ว่า เค้าสนุกมากแค่ไหน มีคนมาปรึกษาบ้างเหมือนกันว่า ถ้าจะพาลูกไปด้วยต้องอายุเท่าไหร่ ไปไหนดี ต้องพกอะไรไปบ้าง นิหน่าอยากจะแนะนำว่า เรื่องอายุของลูกคงต้องแล้วแต่บ้านเลยว่า คิดว่าตัวเองHappy และมีความสามารถในการดูแลลูกวัยไหนมากกว่ากัน เช่นนิหน่า ตอนลูกคนแรก ทุกอย่างใหม่มาก ใหม่ทุกสิ่ง ไม่กล้าพาไปไหนมาก...

เดือนที่แล้วพาน้องริต้าไปเที่ยวทะเลมาค่ะ ไปที่หัวหินเหมือนเดิม เห็นว่าน้องครบเดือนแล้ว แม่ก็อึดอัดอยากเที่ยวมาก และเลือกไปหัวหินเพราะเดี๋ยวนี้เจริญมาก มีโรงพยาบาล มีหมออะไรครบ ก็เลยตัดสินใจว่า พาไปพักผ่อน เปลี่ยนสถานที่กันบ้างดีกว่า ทีแรกนิหน่าก็มองหาโรงแรมที่จะพัก ว่าจะไปพักที่ไหนดี ถ้าไปพักโรงแรม ก็จะมีเรื่องที่นอนพี่เลี้ยงและข้าวของเครื่องใช้เด็กที่ต้องขนไป คนจะเยอะจะจอแจไหม ก็คิดๆเลือกๆหลายที่ จนสุดท้ายมาลงเอยที่ห้องพักของ Ateera.com ที่ The Crest Sentora หัวหิน เป็นคอนโดให้เช่าค่ะ โดยเจ้าของห้องเค้ามีห้อง4แบบตกแต่งสวยมาก และนิหน่าคิดว่าน่าจะสะดวกกับเราเพราะเค้าให้พักได้ถึง 6 คนในห้องแบบสองห้องนอนวันนี้เลยอยาก เอารูปมาฝาก มารีวิวให้ดูกัน ตอนเราเดินทางไป น้องริต้าหลับไปตลอดทางเลยในคาร์ซีท เดินทางไกลๆการให้ลูกนั่งคาร์ซีท ถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นมากนะคะ สำหรับพี่แพทนี่นิหน่าฝึกมาตั้งแต่แรกเกิดก็ไม่มีปัญหา น้องริต้าก็เหมือนกัน นั่งคาร์ซีทหลับตลอด ไม่งอแงเลย โชคดีวันนั้นรถไม่ติดด้วย พอเราไปถึงก็ไปเช็คอิน เค้าจะมีพนักงานของ...

กลับมาแล้วค่าาาา กลับมาคราวนี้พร้อมตำแหน่งคุณแม่ลูกสองอย่างเป็นทางการ ชีวิตคุณแม่ ของลูกคนท่ีสอง รู้สึกว่าทุกอย่างลงตัวเร็วกว่าคนแรกมาก เวลามีคนถามว่า น้องริต้าเลี้ยงง่ายไหม นิหน่าก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเค้าเลี้ยงง่าย หรือว่าเราเองมีแนวทางมาจากคนแรก มันเลยไม่ต้อง มานั่งเดา มาทำผิดทำถูกเหมือนตอนน้องแพท แต่สิ่งที่ยากมากมากเลยคือการจัดบาลานซ์ให้คนพี่คนน้องค่ะ คือเราพยายามทำยังไงก็ได้ ให้น้องแพทไม่รู้สึกว่า เค้าขาดอะไรไป ส่วนคนน้องที่เพิ่งเกิดเราก็อยากดูแลให้เต็มที่ อันนี้นิหน่าอยากได้คำแนะนำจากแม่ๆที่มีประสบการณ์ลูกสองคนว่าเราควรจะทำยังไงเหมือนกัน ใครมีไอเดียยังไง แชร์กันหน่อยนะคะ รอบนนี้นิหน่าไปคลอดที่เดิมค่ะ ฝากกับคุณหมอคนเดิม แม้แต่คุณหมอวิสัญญีก็คนเดิม ที่รพ.สมิติเวช สุขุมวิท เนื่องจากคนแรกผ่า คนนี้ก็เลยต้องผ่า ตอนแรกกังวลมากเลยว่า จะเป็นยังไง เพราะเคยอ่านเจอว่า ท้องสองผ่าคลอดจะเจ็บมากกว่าท้องแรก ด้วยความว่าการผ่าคลอดท้องแรก นิหน่าชิลมากเลย มาท้องนี้เลยแอบนอย แต่สุดท้าย ทั้งคุณหมอสันเกียรติที่เป็นคุณหมอทำคลอด และคุณหมออุษณีย์ ที่เป็นวิสัญญีแพทย์ ก็เก่งมากๆ ผ่าท้องนี้นิหน่าฟื้นตัวเร็วกว่าท้องแรกอีก ความเจ็บก็พอๆกับท้องแรก...

วันนี้นิหน่าได้ไปลองวัดสายตา ทดลองเลือกคอนแทคเลนส์มาค่ะ จริงๆนิหน่าใส่เลนส์มานานแล้ว แต่ที่ผ่านมามีปัญหากับการใช้คอนแทคเลนส์บ้าง เช่น ตาแห้ง ก็เลยเริ่มอยากที่จะลองไปเช็คดูว่า สายตาของเราจะเหมาะกับคอนแทคเลนส์แบบไหน แล้วพออายุมากขึ้น ด้วยวิถีชีวิต รูปแบบการทำงาน ทำให้สายตาสั้น คือเริ่มจากสั้นน้อยๆก่อน ที่ประมาณ 50 แต่ด้วยความว่าตาขวาทำงานหนักกว่าตาซ้ายเพราะนิหน่าเป็นตาขี้เกียจอยู่แล้ว (ไว้จะมาแชร์เรื่องตาขี้เกียจวันหลังนะคะ) พอเริ่มสั้น การขับรถ หรือการอ่านหนังสือกลางคืน เป็นเรื่องยากแล้วค่ะ บวกกับการที่มีค่าสายตาเอียงอีก การมองเห็นก็ยิ่งไม่ค่อยชัดเข้าไปใหญ่ การทำงานออกรายการ จะใส่แว่นก็ลำบาก เลยเลือกที่จะใส่คอนแทคเลนส์ดีกว่า แรกๆนี่คือทิ้งคอนแทคเลนส์ไปเยอะมาก เพราะลองผิดลองถูก บางอันใส่ไป แล้วเคืองตา ใส่ไม่สบายก็ต้องทิ้ง กว่าจะเจอที่ลงตัว หมดเงินไปหลายพันเลยค่ะ     ล่าสุดนิหน่าเห็นว่าทางจอห์นสัน แอนด์ จอห์นสัน มีจุดให้บริการทดลองคอนแทคเลนส์อยู่ที่ KT Optic...

การเกิดเป็นผู้หญิง...และการแลกมาเพื่อการเป็นแม่นั้น เราไม่ใช่ไม่เสียดาย ... ร่างกายที่อุตส่าห์ดูแลมาอย่างดี ทาครีมทุกวัน นวดลดเซลลูไลท์ทุกสัปดาห์ เข้าสปาทุกเดือน เพื่อที่สุดท้าย มันจะมาพังเพราะการได้อุ้มท้องลูกของเรา9เดือน กับรอยแตกที่จะอยู่กับเราไปเกือบตลอดชีวิต เราไม่ใช่ไม่เสียดาย ... ชีวิตวัยสาวที่กิน เที่ยว ปาร์ตี้แบบไม่เกรงใจใคร กลับดึกแค่ไหนก็ไม่สน เมาอ้วกตรงไหนก็ไม่ว่า เราเสียสิ่งเหล่านี้ไป เพียงเพื่อจะใช้อยู่กับสิ่งเล็กๆที่เราสร้างเค้ามากับมือ เพื่อให้เค้าเห็นว่าตัวอย่างการใช้ชีวิตที่ดีคืออะไร และสองแขนของแม่พร้อมจะกอดเค้าในทุกๆคืนเสมอ เราไม่ใช่ไม่เสียดาย ... การอยู่แบบไร้ความกังวลราวสภาวะไร้น้ำหนัก การมีลูกทำให้เรามีห่วง ซึ่งเป็นห่วงห้อยคอที่หนักหนา และเปลี่ยนแปลงชีวิตของเราไปตลอดกาล แต่เราก็ยินดีและเต็มใจที่จะมี เราไม่ใช่ไม่กลัว ... การคลอดลูก จะคลอดเองหรือจะผ่าก็น่ากลัวทั้งนั้น...